محسن عظیمی

نمایشنامه‌ی کوتاه «شال» یک تجربه‌ی نوشتن بدون سانسور بود برای من که به همت «سامی صالحی‌ثابت» در شماره صفر «فصلنامه تئاتر بیداری» منتشر شد. اعتراف می‌کنم نوشتن بدون سانسور یعنی پرواز کردن در آسمانی که نه مرزی دارد نه پرواز بر آستانه‌اش اتهام است. این روزها به شدت پر از درد و زخمی و تکه‌پاره‌ام از دست دستگاهِ سانسور، با تکه‌پاره کردن چند نمایشنامه‌ام گویی تنم را چون بسیاری از عزیزان‌مان پر از ساچمه کرده‌اند و چشمم را کور! اما به کوری چشم‌شان همچنان خواهم نوشت. به امید روزی که دیگر هیچ کلمه‌ای توسط هیچ سانسورچی بی‌هویتی زخمی و تکه‌پاره و حذف نشود. کسی به خودش حق ندهد وقتی بی‌پرده از واقعیت‌ها می‌نویسی متهمت کند به سیاه‌نمایی و هتکِ حرمت و این اراجیف باطله! به امید روزی که ذهن‌مان آزاد شود از هر چه بند و اسارت.

دریافت نسخه الکترونیک pdf فصلنامه: https://t.me/Academyshahkar/1113