محسن عظیمی

گفت چشم بذار بشمار تا قایم شم. چشم گذاشتم روی تنه‌یِ همین سرو هَرزِویل، همین‌جا. شمردم. بعد گشتم تا پیداش کنم.‌ ولی هیچ‌جا نبود.

موهام سفید شد. خواستم همین‌جا زیر سایه‌سارِ همین سروِ هَرزِویل که بعدِ هزاران سال هنوز سبزه، گوری بکنم برایِ خودم. 

برگشتم دیدم برگشته. با موهایِ سفید. دستش رو گذاشت رویِ تنه‌یِ سرو. همین‌جا. گفت سُک س‍ُک! گفتم می‌دونستم برمی‌گردی‌. گفت تمومِ جهان رو گشتم تا جایی پیدا کنم نتونی پیدام کنی. اما تو بودی. همه‌جا بودی. حتی تویِ آیینه. 

بغلم کرد و فرو رفت تویِ تنم. خوابیدیم وسطِ گوری که فقط به اندازه‌یِ یک تن بود. 

*درختِ سروی چند هزارساله واقع در هَرزِویلِ منجیل

متن و صدا: محسن عظیمی
موسیقی: تکه‌ای از سمفونی لوانتین ۱. ابراهیم معلوف
ویدئو: اهورا ذالنور

کانال تلگرامی محسن عظیمی
https://t.me/azimimohsen

وب‌گاه: 
http://mohsenazimi.ir
اینستاگرام: 
https://instagram.com/mohsenazimi.ir
فیسبوک:
https://m.facebook.com/azimy.mohsen
آپارات:
http://aparat.com/halimatida
ارتباط:
https://t.me/azimimohsen1