تکهیخهایی شناور
تکهیخهایی شناور: گفتوگو با ناصر حسینی مهر
شما اینجا هستید:
ناصر حسینی مهر
تئاتر ایران در سالهای نخست انقلاب
گفتوگو با ناصر حسینی مهر (بخش اول)
محسن عظیمی
ناصر حسینی مهر (۱۳۳۶)، فارغالتحصیل هنرکده آناهیتا (تهران) و مدرسه عالی هنر (پاریس) و نمایندهی پیشین «مرکز ملی تئاتر ایران» در انستیتو بینالمللی تئاتر در فرانسه است. وی تئاتر را نزد آریان منوشکین و یوجنیو باربا آموخت و سالها در تئاترهای گوناگون آلمان به عنوان بازیگر، کارگردان، طراح صحنه و گریمور فعالیت نمود. ناصر حسینی مهر در سال ۱۳۸۴ به ایران بازگشت و به تدریس بازیگری پرداخت. ایشان مولف و مترجم آثاری نظیر «تئاتر ایران، چند روایت تازه»، «پیشروان تئاتر اروپا»، «آخرین درس بازیگری»، «تئاتر، جزیرهی کوچک آزادی»، «یوجنیو باربا و تئاتر اودین»، «رخ در رخ»، «ستارگان در آسمان بامدادی»، «ویتسک»، «مفیستو»، «درنای شب»، «هراکلس پنج»، «هملت ماشین» و …
ناصر حسینی مهر کارگردان نمایشهای:
«اتاق شماره ۶» اثر آنتون چخوف (۱۳۸۶)
«هملت ماشین» اثر هاینر مولر (۱۳۸۹)
«وُیتسِک» اثر گئورگ بوشنر (۱۳۹۰)
«هراکلس پنج» اثر هاینر مولر (۱۳۹۲)
«مائوزر» اثر هاینر مولر (۱۳۹۲)
«بوف کور» (۱۳۹۶)
این گفتوگو قرار بود درخصوص بررسی تئاتر ایران در سه دهه اخیر باشد. بخش نخست این گفتوگو در تاریخ چهارشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۰ با عنوان تکه یخهای شناور و بخش دومش ۱ خرداد ۱۳۹۰ با عنوان کاروان ضدامپریالیستی با سانسور در روزنامه روزگار منتشر شد. پس از آن ناصر حسینی مهر در ایمیلی برای من چنین نوشت:
همانطور که شاهدی روزنامهی به اصطلاح اصلاحطلبِ روزگار پاشنهی سانسور را گذاشته بر گلوگاه پژوهشی ساده و بیآزار که بر اساس مستندات تاریخی بوده و آن را چنان مثله کرده که برای منِ گویندهاش هم ناآشنا و مضحک میآید. به همین دلیل با پوزش و تأسف فراوان انصرافم را از ادامه گفتگو با تو دوست عزیز درباره سه دهه اخیر تئاتر ایران اعلام میدارم. خسته و ناامید و دلتنگم، و هیچ رمق و انگیزهای برایم باقی نمانده در این روزگار تلخ. با آرزوی مشتی هوای تازه برای تو، من، و تئاتر رنجورمان.
ناصر حسینی مهر
اول خرداد ۱۳۹۰
تهران
من از ایشان خواهش کردم اصل گفتوگو به همراه متن ایمیلشان در فضای مجازی انتشار یابد تا در اختیار دوستان قرار گیرد. امیدوارم انتشارش در فضای مجازی انگیزهای شود برای ادامه گفتوگو.
ادامه در: