من فقط با نامت زندگی میکنم که دو حرفِ نخستینش چون دو حرفِ نخستینِ رویاست. با حرفِ اولش «رمیدهام» از وحشتی دوزخگونه از خویش و با واوش «واماندهام» که چرا آمدهام به دیارِ تو؟ تویی که نه میتوانم ببینمت؛ نه ببویمت؛ نه بچینمت. گویی وسط میدانِ مین روئیده باشی و من پایم مانده روی مین.
تکهای از نمایشنامهی ناتمامِ «هراس»
کانال تلگرامی محسن عظیمی
گزیده نوشتهها، نمایشنامهها و...
https://t.me/azimimohsen
وبگاه:
http://mohsenazimi.ir
اینستاگرام:
https://instagram.com/mohsenazimi.ir
فیسبوک:
https://m.facebook.com/azimy.mohsen
آپارات:
aparat.com/halimatida
ارتباط:
@azimimohsen1
محسن عظیمی